Την προηγούμενη Κυριακή πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γύρος των δημοτικών εκλογών στην Γαλλία. Το κυβερνόν κόμμα του Γάλλου προέδρου υπέστη ήττα λαμβάνοντας 45% των ψήφων έναντι 47% του Σοσιαλιστικού Κόμματος το οποίο σημείωσε άνοδο. Αν και δεν ήταν τόσο δυσμενές όσο αναμενόταν, το αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα δυσαρέσκειας για τις πολιτικές του Σαρκοζί.
Ήταν μόλις τον προηγούμενο Μάιο όταν ο Ν. Σαρκοζί αναλάμβανε την προεδρία της Γαλλίας. Εκείνη την περίοδο όλα έδειχναν πολύ διαφορετικά. Ο ίδιος εμφανιζόταν εξαιρετικά δημοφιλής σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης ενώ η Αριστερά ήταν σε μεγάλο βαθμό αποδυναμωμένη (είχε λάβει μόλις το 35%). Η τότε προεκλογική περίοδος είχε χαρακτηριστεί από την ποιοτική ιδεολογική εκστρατεία από την πλευρά του Σαρκοζί ο οποίος εμφανιζόταν ως ο εγγυητής μιας νέας μεγάλης πολιτικής, βασισμένης σε ένα συντηρητικό πρόγραμμα. Όχι μόνο είχε πείσει ότι αποτελούσε την καλύτερη επιλογή για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας αλλά το κυριότερο, φαινόταν ως ο καταλληλότερος για την αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας το οποίο έχουν απολέσει οι Γάλλοι πολίτες εδώ και χρόνια. Είναι πλέον γεγονός, όπως είχα γράψει και σε προηγούμενο σχόλιο μου, ότι η ασφάλεια σε συνδυασμό με την λαθρομετανάστευση αποτελούν τις νέες βαριές μεταβλητές στις εκλογικές αναμετρήσεις σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Οι κρυστάλλινεs θέσεις του Σαρκοζί οδήγησαν τελικά τον γαλλικό λαό να προσέλθει μαζικά στις κάλπες μετά από πολλά χρόνια επιβραβεύοντας τον. Ο "Σαρκό" κινητοποίησε κυρίως συντηρητικούς ψηφοφόρους που απείχαν συνήθως από τις εκλογές όντας απογοητευμένοι από τους πολιτικούς που δεν είχαν να προσφέρουν λύσεις και κυρίως όραμα για το μέλλον της χώρας. Άλλωστε το όραμα αποτελεί ένα βασικό κίνητρο για τους συντηρητικούς οι οποίοι αποτελούν το πλέον δυσκίνητο κομμάτι του εκλογικού σώματος στις περισσότερες χώρες της Δύσεως.
Τα σημάδια της νέας προεδρίας ήταν αποκαρδιωτικά. Ο Σαρκοζί αποφάσισε να εγκαταλείψει το συντηρητικό πρόγραμμα στο οποίο βασίστηκε η μεγάλη του νίκη και μετατοπίστηκε αριστερότερα δίνοντας κυβερνητικά πόστα σε σημαίνοντα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Όσο και αν αυτή η ενέργεια θα μπορούσε να γίνει κατανοητή ως προσπάθεια δημιουργίας συγκρούσεων εντός του PS, ο αριθμός των στελεχών που χρησιμοποιήθηκαν είναι ενδεικτικός του γεγονότος ότι αποτελεί τακτική επιλογή του Γάλλου προέδρου η οποία όμως τον ζημιώνει πολιτικά και έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Από την άλλη η υπερπροβολή της ιδιωτικής ζωής του Σαρκοζί σίγουρα προκάλεσε φθορά στη δημόσια εικόνα του. Οι Γάλλοι περίμεναν από τον πρόεδρο τους να αφιερώνει περισσότερο μέρος της ενέργειας του στα προβλήματα της χώρας και όχι σε ερωτικές περιπέτειες. Πάντως δεν είναι ο τρόπος ζωής που θα ταίριαζε σε ένα συντηρητικό ηγέτη. Έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι η Κάρλα Μπρούνι, τωρινή σύζυγος του Σαρκοζί, έχει δηλώσει ότι αντιπαθεί γενικά τους Γάλλους και είναι αριστερών πεποιθήσεων. Όσο για το θέμα της ασφάλειας, που έδωσε ώθηση προεκλογικά στο Σαρκοζί, ουσιαστικά δεν υπάρχει καλυτέρευση. Έχει υποστηριχθεί από κάποιους αναλυτές ότι αυτή η πτώση των ποσοστών οφείλεται σε οικονομικούς λόγους. Αυτή δεν είναι όμως ούτε καν η μισή αλήθεια. Απλά οι καθαρές προεκλογικές θέσεις, όπως στην περίπτωση της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, νοθεύτηκαν μετεκλογικά. Πέρα από αυτό, την περίοδο των μεγάλων απεργιών στη Γαλλία όλες οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν το γαλλικό λαό να είναι υπέρ του Σαρκοζί. Τελικά ο τελευταίος κατάφερε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο να ρίξει τη δημοτικότητα του στο 38% με 40%. Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Φ. Φιγιόν βελτιώνει συνεχώς τα ποσοστά του.
Τα σημάδια της νέας προεδρίας ήταν αποκαρδιωτικά. Ο Σαρκοζί αποφάσισε να εγκαταλείψει το συντηρητικό πρόγραμμα στο οποίο βασίστηκε η μεγάλη του νίκη και μετατοπίστηκε αριστερότερα δίνοντας κυβερνητικά πόστα σε σημαίνοντα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Όσο και αν αυτή η ενέργεια θα μπορούσε να γίνει κατανοητή ως προσπάθεια δημιουργίας συγκρούσεων εντός του PS, ο αριθμός των στελεχών που χρησιμοποιήθηκαν είναι ενδεικτικός του γεγονότος ότι αποτελεί τακτική επιλογή του Γάλλου προέδρου η οποία όμως τον ζημιώνει πολιτικά και έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Από την άλλη η υπερπροβολή της ιδιωτικής ζωής του Σαρκοζί σίγουρα προκάλεσε φθορά στη δημόσια εικόνα του. Οι Γάλλοι περίμεναν από τον πρόεδρο τους να αφιερώνει περισσότερο μέρος της ενέργειας του στα προβλήματα της χώρας και όχι σε ερωτικές περιπέτειες. Πάντως δεν είναι ο τρόπος ζωής που θα ταίριαζε σε ένα συντηρητικό ηγέτη. Έχει δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι η Κάρλα Μπρούνι, τωρινή σύζυγος του Σαρκοζί, έχει δηλώσει ότι αντιπαθεί γενικά τους Γάλλους και είναι αριστερών πεποιθήσεων. Όσο για το θέμα της ασφάλειας, που έδωσε ώθηση προεκλογικά στο Σαρκοζί, ουσιαστικά δεν υπάρχει καλυτέρευση. Έχει υποστηριχθεί από κάποιους αναλυτές ότι αυτή η πτώση των ποσοστών οφείλεται σε οικονομικούς λόγους. Αυτή δεν είναι όμως ούτε καν η μισή αλήθεια. Απλά οι καθαρές προεκλογικές θέσεις, όπως στην περίπτωση της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, νοθεύτηκαν μετεκλογικά. Πέρα από αυτό, την περίοδο των μεγάλων απεργιών στη Γαλλία όλες οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν το γαλλικό λαό να είναι υπέρ του Σαρκοζί. Τελικά ο τελευταίος κατάφερε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο να ρίξει τη δημοτικότητα του στο 38% με 40%. Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Φ. Φιγιόν βελτιώνει συνεχώς τα ποσοστά του.
Έτσι την προηγούμενη Κυριακή φθάσαμε στην δεύτερη προειδοποίηση προς τον Σαρκοζί. Την ονομάζω δεύτερη γιατί η πρώτη στάλθηκε κατά τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, τότε που όλοι περίμεναν την συντριβή του Σοσιαλιστικού Κόμματος η οποία ποτέ δεν ήρθε. Ήταν κάτι το φυσικό αφού τα πρώτα μηνύματα από τον νέο ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων ήταν αποθαρρυντικά (ήδη σοσιαλιστές είχαν καταλάβει κυβερνητικές θέσεις). Ο Σαρκοζί ανήλθε στην εξουσία έχοντας δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Μέχρι τώρα φαίνεται ανήμπορος να ανταποκριθεί αλλά και να μην το θέλει ταυτόχρονα. Γι’ αυτό και αν συνεχίσει την ίδια πορεία κινδυνεύει να καταλήξει σε εκλογική πανωλεθρία στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Το χειρότερο όλων όμως είναι πως θα έχει δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο για την κεντροδεξιά τόσο στη Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου