Επάγγελμα: Εκλογολάγνος!

Ένα από τα πιο γνωστά καρναβάλια της χώρας μας είναι αυτό της Πάτρας. Παρακολουθώντας κανείς το τελετουργικό, αμέσως μετά την τελετή λήξης των εκδηλώσεων κάθε χρόνο, ακούει τον παρουσιαστή να ενημερώνει το κοινό ότι το Καραβάλι της επόμενης χρονιάς έχει ήδη αρχίσει!! Οι προετοιμασίες για του χρόνου ξεκινάνε από την επόμενη μέρα και ολοκληρώνονται μετά από περίπου 12 μήνες... Συλλογιζόμενος τις συνήθειες των ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνω πως αν αντικαθιστούσαμε τη λέξη “καρναβάλι” με τη λέξη “εκλογές” δεν θα παρατηρούσαμε μεγάλες αποκλίσεις από την πραγματικότητα.

Από το πρώτο κιόλας έτος της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας θυμάμαι να έχει αρχίσει η εκλογολογία και οι διάφορες θεωρίες σχετικά με την διεξαγωγή των επόμενων εκλογών. Με λίγα λόγια, η εμπορικότητα των εκλογών είναι μεγάλος πειρασμός και η επιμήνυνση της εκλογικής περιόδου ακόμα μεγαλύτερος! Και μπορεί με το καρναβάλι να έχει την πλάκα του, αλλά δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να γίνω μάρτυρας μιας εκλογικής περιόδου που θα αρχίζει αμέσως μετά το τέλος των εκλογών και θα διαρκεί περίπου 4 χρονια! Σύμφωνα με “έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες” ο πρωθυπουργός τα τελευταία 3 χρόνια θα έπρεπε να έχει κάνει πρόωρες εκλογές καμιά δεκαριά φορές, κάτι που παρουσιάζεται ως “κοινό μυστικό” και κάτι που έχει αποφασιστεί εδώ και καιρό... Φυσικά ως συνήθως το διάστημα περνάει, η πρόβλεψη ξεχνιέται και κανένας δεν αναφέρεται ξανά στο θέμα, γιατί εντωμεταξύ έχει προκύψει μια άλλη πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, η οποία θα μας απασχολήσει για άλλες τόσες εβδομάδες, μέχρι ο κύκλος να μας οδηγήσει κοντά στην λήξη της τετραετίας. Τελικά οι εκλογές πραγματοποιούνται και έρχονται να δικαιωθούν όλοι όσοι υποστήριζαν ότι από στιγμή σε στιγμή αυτό θα συμβεί...
Μπορεί το θέαμα να καθίσταται κωμικό, αλλά οι συνέπειες της διαρκούς εκλογολογίας είναι αρνητικότατες και η συντήρησή της αποβαίνει επιζήμια για την οικονομία της χώρας και των πολιτών. Αλήθεια, πόσοι από εμάς θα επιθυμούσαν ένας υπουργός να παραμερίζει τις αρμοδιότητές του για να ασχοληθεί με τον αριθμό των προσωπικών του ψήφων κάθε φορά που ακούγεται ένα εκλογοσενάριο; Κανένας υποψήφιος επενδυτής δεν θέλει να ασχολείται με μια χώρα χωρίς πολιτική σταθερότητα, κανένας εξωτερικός συνομιλητής δεν ανοίγει θέματα μακροπρόθεσμης ανάλυσης με μια κυβέρνηση που παρουσιάζεται υπ΄ ατμόν και τελικά κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά ένα κόμμα που στόχος του δεν είναι να διοικήσει τη χώρα, αλλά να κερδίσει τις εκλογές. Δηλαδή οι εκλογές δεν αποτελούν πια το μέσο, αλλά τον τελικό προορισμό... Είναι σίγουρο ότι για την κατάσταση ευθύνεται και η εκάστοτε κυβέρνηση, που διαδίδει φήμες όποτε τις έχει ανάγκη. Ωστόσο αυτές συνήθως παρουσιάζονται ως εκτιμήσεις-προβλέψεις των διάφορων παραθυρο-συζητητών με αποτέλεσμα να λαμβάνουν μια μυστηριώδη διάσταση που ιντριγκάρει.
Αυτό το παιχνίδι των ατελείωτων συζητήσεων, των τακτικών δημοσκοπήσεων και των εξαντλητικών εκλογο-αναλύσεων μπορεί καμιά φορά να αποδεικνύεται διασκεδαστικό, αλλά αποπροσανατολίζει τις συνειδήσεις μας και αυξάνει τις ανασφάλειές μας. Ας περιορίσουμε την εκλογική περίοδο λοιπόν στον προβλεπόμενο ένα μήνα και ας φροντίσουμε το υπόλοιπο διάστημα να ασχολούμαστε με πιο ουσιαστικά προβλήματα, όπως είναι η διεξαγωγή του επόμενου καρναβαλιού...

Πολιτικό … κέρδος

Ας μιλήσουμε για πολιτικό κόστος. Μια φράση τόσο χρησιμοποιημένη στην Ελλάδα, που θα νόμιζε κανείς ότι δίπλα στο «πολιτικό», δεν ταιριάζει καμία άλλη λέξη.

Νόμοι του κράτους, συνταγματικές αλλαγές, αποφάσεις της κυβερνώσας παράταξης, πολιτικές της αντιπολίτευσης, συμπεριφορές βουλευτών, πολιτευτών, περιφερειαρχών, νομαρχών και δημαρχών, αλλά ακόμα και του τελευταίου κομματικού στελέχους, όλα καθορίζονται και υπαγορεύονται από το πολιτικό κόστος. Οι αρχές, η ευθιξία, τα οράματα, η λογική η ίδια, θυσιάζονται στο βωμό της εύκολης λύσης και της ήσσονος προσπάθειας. Κι αν στο επίπεδο του τελευταίου κομματικού στελέχους δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία – πάντως είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας – σε επίπεδο Κυβέρνησης κάτι τέτοιο είναι απλά ανεπίτρεπτο.
Η λαϊκή ρήση «αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν φτιάχνεις» μοιάζει να μην βρίσκεται στα βιβλία πολλών. Προτιμούν, να αφήσουν άλλους να φτιάξουν την ομελέτα και αυτοί απλά θα γευματίσουν.
Η «τέχνη του εφικτού» είναι πια «Η τέχνη του εύκολου».
Αναρωτιέται όμως κανείς: ποιος ορίζει τι είναι το πολιτικό κόστος; Οι πολιτικοί; Η πολική; Τα ΜΜΕ; Μήπως τελικά ο ίδιο ο λαός; Ποιος κρίνει τα πάντα σε μία δημοκρατία; Η απάντηση είναι αυτονόητη θα πει κανείς. Να που όμως πρακτικά δεν είναι. Ας παραθέουμε χάριν συζήτησης, ευφάνταστα σενάρια ελληνικής επιστημονικής φαντασίας:
Σενάριο 1ο: «Γνωστός άγνωστος» (ελληνικό ιδίωμα και αυτό) εισβάλλει σε Πανεπιστήμιο κάνοντας γυαλιά καρφιά αίθουσες, εξοπλισμό, συγγράμματα, ερευνητικές εργασίες. Το κράτος – δώστε του όποια μορφή εσείς θέλετε - εισέρχεται, τον συλλαμβάνει, πιθανότατα δια τις βίας αλλιώς θα μιλούσαμε για παράδοση, όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά στις βραδινές ειδήσεις. Υπάρχει πολιτικό κόστος;
Σενάριο 2ο: «Γνωστός άγνωστος» (φίλος του πρώτου ίσως) έχει βγει στους δρόμους, έχοντας φυσικά από το σπίτι πάρει όλα τα απαραίτητα. Λεφτά, κλειδιά, γυαλιά, κινητό, σφυρί, καδρόνι και ξυραφάκια. Αφού συναντηθεί με τα φιλαράκια ξεκινούν όλοι μαζί την βόλτα τους. Σε λίγο αρχίζουν να σπάνε ότι βρίσκουν μπροστά τους. Από περιουσίες του κράτους, που «τους καταδυναστεύει», μέχρι περιουσίες ιδιωτών, καθημερινά και σκληρά εργαζόμενων. Φτάνουν μάλιστα να κάψουν το ίδιο το φυλάκιο στον μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Το κράτος προστατεύοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία ως οφείλει, πιάνει τον έναν από αυτούς, τον αφοπλίζει, του περιορίζει χέρια και πόδια με χειροπέδες και τον αφήνει μπρούμυτα στο έδαφος ίσως και χωρίς γρατζουνιά, για να τον συλλάβει μετά. Συνεχίζει με τον επόμενο. Όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά στις βραδινές ειδήσεις. Υπάρχει πολιτικό κόστος;
Σενάριο 3ο: Εισαγγελική έρευνα εμπλέκει σε μεγάλα σκάνδαλα πολιτικούς των παρατάξεων της βουλής. Εκπροσώπους του λαού εκλεγμένους από αυτόν, στην θέση αυτή για να υπηρετήσουν την χώρα. Η Κυβέρνηση άμεσα κινεί τις διαδικασίες και οι υποθέσεις εκδικάζονται. Βρίσκονται οι ένοχοι! Βουλευτές κομμάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Οι ποινές είναι βαριές και εκτελούνται κατά γράμμα και απαρέγκλιτα για όλους. Ξεσπάει σάλος. Όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά για μέρες. Η χώρα πηγαίνει εσπευσμένα σε εθνικές εκλογές. Υπάρχει πολιτικό κόστος;

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για … πολιτικό κέρδος;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 6 Μαΐου 2007 στην εφημερίδα Καθημερινή

Εκθεση–σοκ επιστημόνων για τα κινητά

του Γιάννη Ελαφρού

Ένα ευδιάκριτο σήμα κινδύνου εκπέμπει η επιστημονική κοινότητα για τις πιθανές βλαβερές συνέπειες στην υγεία από τη χρήση της κινητής τηλεφωνίας αλλά και των άλλων πηγών μη ιονίζουσας ακτινοβολίας. Και παράλληλα, επείγουσα έκκληση στις κυβερνήσεις και στους διεθνείς οργανισμούς να προχωρήσουν σε δραστική μείωση των ορίων εκπομπής ακτινοβολίας, απευθύνουν διακεκριμένοι επιστήμονες και ανεξάρτητοι ερευνητές από πολλές χώρες. Την ίδια ώρα, πάνω από δύο δισεκατομμύρια χρήστες κινητών τηλεφώνων σε όλο τον κόσμο (σε 3,3 δισεκατομμύρια υπολογίζονται οι εν ενεργεία συσκευές - στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 15 εκατομμύρια οι συνδέσεις), συμμετέχουν σαν «πειραματόζωα» στο πιο μεγάλο πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Βαθιά αίσθηση προκάλεσε η Εκθεση 2007, του BioInitiative Working Group, μιας επιστημονικής επιτροπής αποτελούμενης από διακεκριμένους επιστήμονες από τις ΗΠΑ, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, τη Βρετανία, τη Σουηδία, την Αυστρία και την Κίνα. Σε ένα αναλυτικό επιστημονικό ντοκουμέντο 600 σελίδων παρέχεται επιστημονική τεκμηρίωση, βασισμένη σε περισσότερες από 2.000 επιστημονικές μελέτες απ' όλο τον κόσμο, για το γεγονός «ότι υπάρχουν αρνητικές συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία από την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ακόμα και όταν αυτή είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές κάτω από τα επίσημα όρια της Ευρώπης και των ΗΠΑ».
«Δεν είναι γνωστά όλα γύρω από τις επιπτώσεις της κινητής τηλεφωνίας και γενικότερα της μη ιονίζουσας ακτινοβολίας», τονίζει η Bionitiative Report. «Αυτό που είναι καθαρό είναι ότι τα σημερινά όρια προστασίας της δημόσιας υγείας είναι χιλιάδες φορές πιο επιεική από το αναγκαίο. Απαιτούνται αλλαγές».
«Το business as usual είναι απαράδεκτο», υπογραμμίζει ο δρ David Carpenter, διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας και Περιβάλλοντος του πανεπιστημίου του Ολμπανι, στη Νέα Υόρκη, και εκ των συντακτών της Εκθεσης. Στη Μεγάλη Βρετανία παραδόθηκε επίσημα το BioInitiative Report στον πρωθυπουργό, ενώ όλες οι κυβερνήσεις, τα Κοινοβούλια και οι επιστημονικοί οργανισμοί πρέπει να πάρουν θέση. «Δεν θεωρούμε ασφαλή τα ισχύοντα Ορια Αποδεκτής Εκθεσης, που θεσπίζονται κυρίως με βάση οικονομικά - πολιτικά κίνητρα και όχι όπως θα έπρεπε με επιστημονικά κριτήρια των πρόσφατων ερευνών», τονίζει στην «Κ» ο κ. Λουκάς Μαργαρίτης, καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει έρευνα που δείχνει σοβαρές βιολογικές επιδράσεις των κινητών τηλεφώνων σε έντομα. Τα όρια που θέσπισε η Ελλάδα το 2006 για τις εκπομπές των κεραιών κινητής τηλεφωνίας είναι λίγο αυστηρότερα από εκείνα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, αλλά «ευρίσκονται επάνω από τα αυστηρότερα όρια που ισχύουν σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα της γειτονικής μας Ιταλίας και της Ρωσίας, όπου από την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης έχουν μελετήσει έγκαιρα τις μη θερμικές επιπτώσεις της ακτινοβολίας. Απευθύνουμε έκκληση για μείωση των ορίων στα επίπεδα του Σάλτσμπουργκ (0,2 V/m-βολτ ανά μέτρο). Σήμερα, η μία χώρα μετά την άλλη τροποποιεί τα όρια προς τα κάτω. Το Βέλγιο αποφάσισε τον Φεβρουάριο του 2007 να θέσει άμεσα όριο τα 3 V/m, με στόχο το 0,6 V/m».

Το κείμενο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008 στην Καθημερινή

Αντίστοιχα θέματα:
Οι ακτινοβολίες αλλοιώνουν τον μεταβολισμό κυττάρων.
Ζούμε μέσα σε ένα ηλεκτρομαγνητικό νέφος...